نمونه ادرار برای تشخیص انواع عفونت­های دستگاه ادراری و اثبات وجود برخی از مواد و سلول­ها از جمله قند، پروتئین، خون، گلبول­های سفید و گلبول­های قرمز تحت بررسی قرار گرفته و در صورت لزوم کشت داده می­شود.

اگر نمونه ادرار در زمان جمع ­آوری آلوده شود نتایج آزمایش ادرار و کشت آن خصوصا از نظر تشخیص عفونت­ها دچار اشکال خواهد شد، لذا باید نکات زیر را رعایت نمود:

• پیش از انجام آزمایش از نوشیدن مقادیر زیاد آب و سایر مایعات اجتناب نمائید.
• دست­های خود را کاملا با صابون و آب شسته و به خوبی با دستمال کاغذی خشک کنید.
• درب ظرف ادرار را با احتیاط باز کنید؛ بدون آن که دست شما با سطح داخلی ظرف یا درب آن تماس پیدا کند.
• با یک دست چین­های پوستی دستگاه تناسلی را از هم باز کرده و با دستمال یکبار مصرف اطراف مقعد و پیشابراه را از جلو به عقب تمیز کنید. این کار را دوبار و هر بار با یک دستمال جدید تکرار کنید.
• پس از اینکه جریان ادرار شروع شد، قسمت اولیه ادرار (چند قطره اول) را دور ریخته و بقیه ادرار را با حجم ۳۰ میلی لیتر (حداقل نصف ظرف) جمع کنید. توجه داشته باشید که ظرف مذکور تحت هیچ عنوان با پوست اطراف ناحیه تناسلی تماس پیدا نکند.
• درب ظرف نمونه را بسته و آن را به آزمایشگاه تحویل دهید.

توجه داشته باشید که: بهترین نمونه برای تشخیص عفونت­های ادراری نخستین نمونه ادرار صبحگاهی است.

مراجعه کننده گرامی:

در صورتی که نمونه ادرار در منزل تهیه می­شود:

• حتما پس از جمع آوری ادرار باید آن را در طبقه پائین درب یخچال قرار دهید.
• نمونه ادرار را تقریبا تا ۱۲ ساعت پس از جمع آوری می­توان در یخچال نگهداری نمود.
• در زمان انتقال نمونه ادرار به آزمایشگاه آن را در کنار یخ قرار دهید.