بخش اندازه گیری و پایش دارو

TDM شاخه ای از بیوشیمی بالینی و فارماکولوژی بالینی می باشد که به بررسی میزان غلظت داروها در خون می پردازد. TDM با تنظیم میزان دارو از طریق انجام آزمایشات بالینی و تایید نتایج آن ها در جمعیت های مختلف سعی در بهبود شرایط درمانی بیماران نموده است. انجام TDM برای اکثر داروها نیاز نیست و بیشتر در درمان طولانی مدت با یک دارو، عدم رابطه مستقیم بین میزان مصرف و اثر دارو، ارتباط بین غلظت سرمی و میزان اثر دارو، عدم تجویز دارو با مشاهدات بالینی، خطر بروز بیماری های مهلک و داروهای با دامنه اثر محدود استفاده می شود. سطح درمانی غلظتی از دارو در سرم است که در بیشتر افراد در آن محدوده، اثرات درمانی ظاهر شده و خطر سمیّت دارو اندک است.

پائین تر از این محدوده داروها بی اثر هستند و بالاتر از این محدوده عوارض سمّی داروها می توانند منجر به آسیب بافتها و اندام های مختلف شوند. در هنگام تفسیر نتایج غلظت دارو، عواملی مانند زمان، مقدار و چگونگی مصرف دارو، پاسخ بیمار و اهداف بالینی مورد نظر باید در نظر گرفته شود. این عوامل می توانند در شناسایی میزان مناسب دارو با پاسخ درمانی بهتر و عوارض سمی کمتر کمک کننده باشند.

همچنین زمان نمونه گیری خون، شرایط نگهداری و ذخیره سازی نمونه، دقت و صحت روش اندازه گیری ، تفسیر نتایج غلظت دارو را تحت تاثیر قرار می دهد. TDM درشرایط فیزیولوژیک خاص، در طی درمان اولیه، تغییر میزان دارو، عدم موفقیت درمانی، بهینه سازی درمان، شک به مقداربیش از حد دارو و یا شرایط پاتولوژیک درخواست می شود. زمان انجام آزمایش پایش سطح درمانی داروها بسیار مهم می باشد، سعی کنید برای انجام آزمایش طبق دستور پزشک به آزمایشگاه مراجعه نمایید.